اورول در 1984 بی صبرانه درصدد پیش بینی امری ناگزیر بودایمان داشت که مردم عادی اگر بخواهند هر چیزی را میتوانند تغییر بدهند...مصمم و مطمئن بود که ما به این باور راسخ باز می گردیم جهان در آخرین دم به نیکی کی گراید و شفقت آدمی همچون محبت پدر و مادر به وقوع خواهد پیوست.باوری چنان شکوهمند که حالا کم و بیش می توانیم اورول و شاید خدمان را نیز تصور کنیم که سوگند می خوریم تا دست به هرکاری بزنیم تا مگر ممانعت کنیم از آنچه حالا پیشاپیش از وقوع آن مطلع شده ایم.